Cechy pszczelarstwa w Szwajcarii: Stabilność przy braku perspektyw rozwoju

Szwajcaria jest jednym z najbardziej rozwiniętych krajów świata, przodującym w wielu międzynarodowych wskaźnikach. Pod względem PKB per capita - 83 tys. dolarów - zajmuje drugie miejsce na świecie. Rolnictwo – jedno z najbardziej dotowanych na świecie – wytwarza 1% PKB.

Szwajcaria posiada wszechstronną branżę pszczelarską, wystarczającą do zapylania jej głównych upraw, ale produkującą tylko jedną trzecią miodu spożywanego przez jej ludność. Niewielkie terytorium Szwajcarii i inne obiektywne czynniki ograniczają jej możliwości w rozwoju pszczelarstwa.

W Szwajcarii jest 17,5-18,0 tys. pszczelarzy i 165 tys. rodzin pszczelich. W połowie lat zerowych wyprodukowano 3,4 tys. ton miodu, sprowadzono 7,7 tys. ton i wyeksportowano 0,6 tys. ton rocznie. Stosunek ten utrzymuje się do dziś.

Wkład pszczół w gospodarkę kraju szacowany jest na 350 mln franków (=25 mld rubli). Pszczoły zapylają sady jabłkowe na 28 tys. ha i inne sady na 10 tys. ha oraz plantacje jagodowe na 3,2 tys. ha.
Pod względem „gęstości” rodzin pszczół na kilometr kwadratowy Szwajcaria przewyższa większość krajów europejskich. Według Szwajcarskiego Instytutu Badawczego Rozwoju Rolnictwa (Agroscope), w Szwajcarii na kilometr kwadratowy przypada 4 kolonie pszczół, 2,5 we Francji, 1,9 w Niemczech i 1,3 w Wielkiej Brytanii.
Równomierne rozmieszczenie pasiek w całym kraju sprawia, że ​​migracje na duże odległości są nieracjonalne. Średnia produktywność rodziny pszczelej to 20 kg miodu handlowego rocznie. W niekorzystnej dla pszczelarstwa 2019 r. liczba ta wynosiła 13 kg.
Pszczelarstwo jest czysto amatorskie. Przeciętna pasieka liczy 10 rodzin pszczelich. W pawilonach stacjonarnych z ulami lokalnego projektu zawierają 80%, w ulach Dadan 15%, aw ulach wielokadłubowych 5% rodzin pszczelich. Od 2010 roku realizowany jest program ustalania lokalizacji pasiek.
Głównymi roślinami miododajnymi są robinia akacjowa, kasztanowiec, mniszek lekarski, rośliny łąk alpejskich, rzepak, drzewa owocowe i inne. Produkowany jest również miód spadziowy, głównie z drzew iglastych. Większość wyprodukowanego miodu jest sprzedawana bezpośrednio konsumentom przez pszczelarzy. Obecność na szwajcarskim rynku dużych ilości taniego miodu z importu ma negatywny wpływ na sprzedaż lokalnego miodu.
Szwajcarscy pszczelarze rezygnują z włoskiej pszczoły na rzecz carnicy i buckfast. Podejmowane są również wysiłki w celu ożywienia „rodzimej” pszczoły ciemnej lasu, Apis melifera melifera, uważanej za lepiej przystosowaną do lokalnych warunków i bardziej odporną na pasożyty i patogeny. W Stowarzyszeniu Miłośników tej pszczoły jest 300 pszczelarzy.
Dostępne w Szwajcarii fermy hodowlane nie w pełni zaspokajają lokalny popyt na matki i opakowania pszczół, przez co ich import rośnie. W 2012 roku sprowadzono 5,5 tony, a w 2017 roku 14,5 tony „żywych pszczół”.
Według ankiety, w której wzięło udział ponad 1,4 tys. pszczelarzy, śmiertelność pszczół podczas zimowania 2019/2020 wyniosła 13,2% - tyle samo, co w poprzednich dwóch zimowiskach. To oczywiście zasługa szwajcarskich pszczelarzy i służby weterynaryjnej.
Sytuacja ekologiczna w całej Szwajcarii nie przyczynia się do rozwoju pszczelarstwa. Według szacunków ekspertów 60% z 1143 występujących tu gatunków owadów jest zagrożonych wyginięciem. Głównymi przyczynami tego są intensyfikacja rolnictwa, rosnące stosowanie pestycydów i nawozów mineralnych, niszczenie tradycyjnego siedliska owadów oraz urbanizacja. Według Szwajcarskiej Federacji Przyjaciół Natury, 40% owadów latających jest zagrożonych wyginięciem, w tym 600 gatunków dzikich pszczół. W porównaniu z 1990 r. liczba ptaków owadożernych żyjących w pobliżu gruntów rolnych zmniejszyła się o 60%.
Jednym z nowych potencjalnych zagrożeń dla szwajcarskiego pszczelarstwa jest import z Francji i innych krajów UE szerszenia azjatyckiego Vespa velutina, którego dieta obejmuje pszczoły miodne. Od 2017 roku gniazda tego drapieżnika były okresowo znajdowane w wielu regionach Szwajcarii, ale jak dotąd nie spowodował on znaczących szkód dla lokalnego pszczelarstwa. Najwyraźniej ten mieszkaniec subtropikalny nie jest zadowolony z mroźnych zim i innych cech szwajcarskiego klimatu i środowiska.
W 2014 r. parlament szwajcarski przyjął „Krajowy plan działania na rzecz zdrowia populacji pszczół” (Massnahmenplan für die Gesundheit der Bienen), który zawiera przepisy mające na celu zmniejszenie zagrożeń związanych ze stosowaniem pestycydów na obszarach rozwiniętego pszczelarstwa i tradycyjnego siedlisko dzikich zapylaczy.
W 2019 r. w parlamencie utworzono grupę parlamentarną ds. pszczelarstwa i jednocześnie zarejestrowano dwie inicjatywy ustawodawcze, mające na celu przeciwdziałanie nadmiernej „pasji” rolników do pestycydów.
Pierwsza inicjatywa: „O Szwajcarię bez syntetycznych pestycydów” (Für eine Schweiz ohne synthetische Pestizide) wzywa do zakazu stosowania pestycydów w Szwajcarii, a także do zakazu importu produktów spożywczych wytwarzanych „przy użyciu” pestycydów.
W Druga inicjatywa, „O czystą wodę pitną i zdrowe odżywianie” (Volksinitiative für sauberes Trinkwasser und gesunde Ernährung), wzywa do zakończenia wsparcia budżetowego dla szwajcarskich rolników stosujących pestycydy i antybiotyki.
Zgodnie z oczekiwaniami, inicjatywom tym sprzeciwili się szwajcarscy rolnicy, producenci i sprzedawcy pestycydów. Szwajcarska firma Syngenta jest jednym z 10 największych światowych producentów środków ochrony roślin, w tym neonikotynoidu tiametoksamu, którego stosowanie jest zakazane w Unii Europejskiej. W 2019 r. wielkość globalnej sprzedaży środków ochrony roślin tej ponadnarodowej korporacji wyniosła 10,6 mld USD, a nasion rolniczych (w tym GMO) 3,1 mld USD.
W czerwcu 2019 r. niższa izba szwajcarskiego parlamentu federalnego – Rada Narodowa – odrzuciła te inicjatywy jako „oczywiście posuwające się za daleko”. Dyskusja na temat poddania tych inicjatyw referendum zaplanowanemu na 2020 rok została odłożona na czas nieokreślony z powodu epidemii koronawirusa.
Zdecydowana większość zarejestrowanych pszczelarzy w Szwajcarii jest członkami trzech stowarzyszeń opartych na liniach etnicznych i językowych. Bienen Schweiz (VDRP) ma 12 000 osób posługujących się językiem niemieckim, Société Romande d'Apiculture (SAR) — 3000 osób mówiących po francusku, a Società Ticinese di Apicoltura (STA) — 0,400 pszczelarzy mówiących po włosku. Stowarzyszenia te są częścią federalnego stowarzyszenia „parasol” Apisuisse, które reprezentuje interesy pszczelarzy na poziomie politycznym, gospodarczym i prawnym oraz utrzymuje kontakty ze stowarzyszeniami pszczelarskimi w innych krajach. Apisuisse jest pełnoprawnym członkiem Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Pszczelarskich – Apimondia.
Apisuisse prowadzi firmę Apiservice GmbH, która doradza pszczelarzom w różnych kwestiach, oraz firmę Imkerbildung Schweiz GmbH, zajmującą się szkoleniem i zaawansowanym szkoleniem pszczelarzy. Istnieje również kilka stowarzyszeń interesu. Wśród nich są stowarzyszenia pszczelarzy zajmujących się hodowlą pszczół różnych gatunków, promowaniem pszczelarstwa naturalnego, promowaniem pyłku jako użytecznego produktu itp.
Agencje federalne, których działalność ma wpływ na pszczelarstwo w Szwajcarii:
• Federalny Urząd Rolnictwa (FOAG)
• Federalna Administracja Bezpieczeństwa Żywności i Weterynarii (BLV)
• Federalny Urząd Zdrowia Publicznego (BAG)
Badania w dziedzinie pszczelarstwa są prowadzone przez Centrum Badań Pszczół (ZBF) w Liebefeld oraz Instytut Zdrowia Pszczół (IBH) na Uniwersytecie w Bernie.
Komentarz do świata pszczelarstwa. Przykład Szwajcarii pokazuje, że wysoki poziom rozwoju społeczno-gospodarczego kraju nie gwarantuje pomyślnego rozwoju pszczelarstwa, pomimo wysiłków podejmowanych w tym zakresie przez środowisko pszczelarskie, naukowców, specjalistów, ekologów, organizacje publiczne i głoska bezdźwięczna. Dziś w Szwajcarii chodzi tylko o utrzymanie krajowego pszczelarstwa na dotychczasowym poziomie, a nie o jego stopniowy rozwój. Jak również w innych krajach Europy Zachodniej.
A. Ponomariew

Źródło

https://www.apiworld.ru/1593091144.html