Pszczelarstwo w Rwandzie

Rwanda (12 mln mieszkańców, obszar 26,3 tys. km2) jest jednym z najsłabiej rozwiniętych krajów świata. 90% ludności pracuje w rolnictwie, 60% ludności żyje poniżej granicy ubóstwa. Pod względem PKB na mieszkańca – 728 USD – zajmuje 172. miejsce na świecie.

Władze Rwandy przywiązują dużą wagę do pszczelarstwa. Od 2012 roku obowiązuje Kodeks pszczelarski, wytwarzania i przetwórstwa produktów pszczelich oraz Ustawa o stosowaniu pestycydów, a od 2013 roku Ustawa o pszczelarstwie. W tych latach miał też opracować i przyjąć strategię rozwoju pszczelarstwa na lata 2013-3018, ale tego planu nie zrealizowano. Kwestie pszczelarstwa regulują rozporządzenia Ministerstwa Rolnictwa i Hodowli Zwierząt oraz innych resortów. W celu zbadania potencjału i perspektyw rozwoju pszczelarstwa w latach 2007-2018 przeprowadzono szereg badań naukowych z udziałem zagranicznych naukowców i specjalistów. Powstała Federacja Rwandyjskich Spółdzielni Pszczelarskich (Ferwacapi).

Dzięki tym i innym środkom produkcja miodu wzrosła 8-krotnie od 2000 do 2019 roku. Czwarty plan strategiczny przekształceń rolnictwa (PSTA4) przewiduje zwiększenie produkcji miodu do 2024 r. do 9,0 tys. ton poprzez wykorzystanie do tego celu lasów państwowych (65 tys. ha) i parków narodowych, zagospodarowanie miodów wschodnia część kraju, w młodzieży pszczelarskiej. 

Władze Rwandy przyznają, że po drodze czekają poważne wyzwania. Zdaniem zastępcy dyrektora generalnego Rwandyjskiej Rady Rolnej (RAB) S. Uvituse rozwój pszczelarstwa w kraju jest hamowany przez masowe zatrucie pszczół pestycydami, anomalie klimatyczne, niską wiedzę pszczelarzy, zacofanie techniczne pszczelarstwa i niedostateczne napływ kapitału do tej branży.

Najważniejsze cechy pszczelarstwa w Rwandzie w 2019 roku:
Łączna liczba pszczelarzy to 83 tys.
Spośród nich aktywnie zajmujący się pszczelarstwem 45%
Liczba rodzin pszczelich wynosi 465 tys.
Produkcja miodu 5,6 tys. ton

Z 465 000 kolonii pszczół w Rwandzie, 300 000 jest trzymanych w ulach o tradycyjnym kształcie wykonanych z pustych pni drzew, kory drzew i innych improwizowanych materiałów, 90 000 w ulach z górnych desek, a 75 000 w ulach Langstroth.

Według prezydenta Ferwacapi J. Ntagandy w latach 2016-2018 z uli zginęło lub wyleciało z uli 100 tys. rodzin pszczelich, a produkcja miodu w 2017 r. spadła do 3,5 tys.
Według sekretarza wykonawczego Rwandyjskiego Stowarzyszenia na rzecz Zintegrowanego Rozwoju (ARDI) P. Musabimana śmierć rodzin pszczelich w 2018 r. w 78% przypadków była spowodowana zatruciem pszczół pestycydami, w 9% przypadków – „atakami” drapieżników i pasożytów, aw 4% przypadków - przez choroby pszczół. W związku z tym P. Musabimana zalecił, aby Ministerstwo Rolnictwa „oceniło toksyczność pestycydów i zaleciło rolnikom stosowanie najmniej toksycznych preparatów dla pszczół do obróbki upraw, aby zapobiec śmierci pszczół produkujących miód, zapylających uprawy i zwiększających rentowność rolnictwa." Według urzędnika, w trakcie badania przyczyn zatrucia pszczół w 2018 r. okazało się, że najbardziej ucierpiały rodziny pszczele znajdujące się w promieniu 1-3 km od upraw z upraw rolniczych. Rolnikom zalecono stosowanie pestycydów po godzinie 17:00 iw nocy, a pszczelarzom izolowanie rodzin pszczelich w okresie stosowania pestycydów.
Kierownictwo Rwandy wiąże duże nadzieje z eksportem rwandyjskiego miodu. Jak dotąd eksport miodu jest bliski zeru. Według ITC, w ciągu ostatnich pięciu lat Rwanda eksportowała tylko 1-8 ton miodu rocznie, głównie do Singapuru i Konga. W 2014 r. Unia Europejska przyznała Rwandzie prawo eksportu miodu do UE, ale ta możliwość praktycznie nie jest wykorzystywana: w roku budżetowym 2019/2020 wyeksportowano do UE 3,3 tony miodu rwandyjskiego o wartości 14 000 USD.
Import miodu z Rwandy jest setki razy większy niż jego eksport.
Dynamika importu miodu przez Rwandę:
2015 2016 2017 2018 2019
Tysiąc 568 573 577 1043 1046 USD
Ton 634 639 647 1174 1182
Źródło: dane ITC
Głównymi dostawcami miodu do Rwandy w 2019 roku były sąsiednie kraje afrykańskie: Tanzania (93% dostaw), Uganda i Burundi. Uwagę zwraca wyjątkowo niska cena miodu dostarczanego do Rwandy – 1,2 USD za tonę. Oczywiście był to miód niskiej jakości.
Komentarz Świata Pszczelarstwa:
Szybkie spojrzenie na problemy pszczelarstwa w Rwandzie sugeruje, że dziś Rosja i Rwanda są na tym samym poziomie, jeśli chodzi o kontrolę pestycydów.
ov w ich rolnictwie. A dokładniej przy braku takiej kontroli, co skutkuje masowym zatruciem pszczół pestycydami. Skala zatruć pszczół pestycydami w obu krajach jest zbliżona. Zbiega się również wygładzona retoryka urzędników w wypowiedziach dotyczących tego palącego problemu.
Ale jeśli chodzi o uchwalenie ustawy o pszczelarstwie krajowym i zasad hodowli pszczół, utworzenie stowarzyszenia spółdzielni pszczelarskich i próby opracowania strategii rozwoju pszczelarstwa narodowego, Rwanda wyraźnie wyprzedziła Rosję o kilka lat. Przynajmniej na papierze. Trudno zrozumieć, co tak naprawdę dzieje się w pszczelarstwie w Rwandzie. Równie trudno jak niewtajemniczonym zrozumieć, co dzieje się w rosyjskim pszczelarstwie i wokół niego.
Pora, aby nasza pszczelarska „elita”, a także władze wszystkich szczebli, uważniej przyjrzały się zagranicznym doświadczeniom, w tym najbiedniejszym krajom Afryki, w ochronie swojego pszczelarstwa. W przeciwnym razie już wkrótce zostaniemy bez pszczół, pszczelarzy i pszczelarstwa.
A. Ponomariew
Źródło
https://www.apiworld.ru/1594973415.html